Ons Zonnestelsel Experimenteerset – motorgestuurd 2in1
Ontdek het zonnestelsel met zijn 8 planeten die 35 minuten lang volgens realistische omwenteling cyclus ronddraaien. De Zon staat centraal en geeft licht als een nachtlampje.
Bouw je model zelf om en vervang de Zon en Planeten door de Aarde en de Maan. Creëer echte maansverduisteringen. De lamp die je hiervoor nodig hebt, zit in het pakket. Met realistische baansnelheden.
Inhoud
- Zon
- 2 halve bollen voor de Aarde
- Voet
- Centrale staaf
- 15 tandwielen
- 8 staven
- 8 planeten
- 8. Maan
- Lamp
Bijzonderheden
- Leeftijd vanaf: 8 jaar
- Doos: 33 x 15 x 26 cm
- Benodigd 5 x Batterij type AAA LR03 (niet meegeleverd)
- Voorzien van Nederlandse Handleiding (multi)
Download
>> Hier de Handleiding
Experimenten
's Nachts kan je bepaalde planeten vrij gemakkelijk observeren. Venus is de helderste planeet. Je kan ze elk jaar verschillende keren aan het begin van de avond zien.
Met zijn opvallende rode kleur onderscheidt Mars zich meteen van de andere planeten. Jupiter is als een dikke witte punt.
Met een verrekijker kan je zelfs zijn vier satellieten zien. Saturnus is niet zo helder. Je zal een telescoop nodig hebben om zijn ringen te bekijken. De andere planeten zijn te ver verwijderd om ze te kunnen observeren. Op internet vind je makkelijk kalenders met de positie van de verschillende planeten.
De Aarde doet er ongeveer 365 dagen over om rond de Zon te draaien, terwijl Venus dat in 224 en Mars in 687 aarddagen doet. Op onze buurplaneten zou je dus een andere leeftijd hebben dan op Aarde.
Doe deze activiteit buiten. Om een idee te krijgen van de afstanden tussen de planeten en de Zon, gaan we wc-papier gebruiken. Eén blaadje papier komt overeen met één Astronomische Eenheid, ofwel 149 miljoen km of de afstand tussen de Zon en de Aarde.
Leg de Zon op de grond, leg er dan een blaadje wc-papier naast en daarna de Aarde. Je hebt nu je eerste afstand gemaakt.
Knip 1/3 van een blaadje en Mercurius uit en leg ze erbij. Knip 3/4 van een velletje wc-papier en leg er dan Venus naast. Leg nu anderhalf velletje en de planeet Mars ernaast.
Voeg er 5 velletjes aan toe, gevolgd door Jupiter. Leg nog 9 blaadjes voor Saturnus, 19 voor Uranus en tot slot 30 velletjes voor Neptunus.
De andere hemellichamen bevinden zich nog verder weg. Om Alpha Centauri een plaats te geven, de ster die zich het dichtst bij onze Zon bevindt, zou je 270.000 velletjes wc-papier nodig hebben.
Verduister de kamer en vraag een volwassene om de lamp op de Aarde te richten. Plaats de lamp en de Maan zo, dat er een cirkelvormige schaduw op het aardoppervlak verschijnt.
Wanneer de Maan precies tussen de Aarde en de Zon in staat, krijg je een zonsverduistering. Dat is een erg zeldzaam verschijnsel en het doet zich nooit op dezelfde plaats voor.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar de kaart van de verduistering van 1999 in Europa: in slechts een heel klein gebied kon je twee minuten lang een totale verduistering zien. De andere regio's zagen een gedeeltelijke eclips (wanneer de Maan de Zon niet volledig bedekt).
Science en Wetenschap
Kijk ook eens naar onze andere >> Science en Wetenschap sets.
Het zonnestelsel
Het zonnestelsel ontstond ongeveer 4,5 miljard jaar geleden, toen een interstellaire gaswolk om onbekende reden actief werd en door zijn eigen gewicht begon te krimpen en steeds sneller rond te draaien, waarna in het midden van deze gaswolk de Zon ontstond.
Het ineenstorten van het midden van de gaswolk, ook zonnenevel genoemd, nam 100.000 jaar in beslag. Door de enorme hitte die ontstond bij het samentrekken ontstond een kleine ster die een groot deel van de gaswolk opzoog en zo een volwaardige ster werd: onze Zon. Het overgebleven gas, ook accretieschijf genoemd, begon daarna af te koelen en er stolden stukken ijs, steen en metaal, die door botsingen steeds groter werden omdat ze aan elkaar vastklitten. Die grote brokken verzamelden al het nog overgebleven materiaal, op enkele planetoïden en meteoren na. Toen waren sommige brokken (protoplaneten) groot genoeg geworden om ook het laatste beetje gas op te zuigen.
Op dat moment, een miljoen jaar na het ontstaan van de eerste brokken, begon de Zon plots sterke straling, een zonnewind, te produceren, die de gasmantel rond bijna alle protoplaneten, behalve de gasreuzen, wegblies. Daarna kregen de protoplaneten langzaam een stabiele baan rond de Zon, en de planeten en manen werden gevormd door laatste grote botsingen tussen protoplaneten.
Ongeveer 4 miljard jaar geleden kreeg het zonnestelsel nog te maken met een kosmisch bombardement, waardoor op veel manen en planeten grote kraters ontstonden.
